Diëm Klaassens (20) uit Hooghalen kon rijden op alles wat een motor had

Als klein jongetje zat hij al bij zijn vader op de offroad-motor. Misschien werd toen het zaadje geplant voor Diëms liefde voor motoren, brommers en scooters. Sleutelen, handelen en veel rijden waren zijn passies. Zijn vrienden noemden hem de wheelie-koning.

Of hij even een blokje om mag. De motor van zijn bonusmoeder Jeanet staat nog niet in de schuur, thuis in Hooghalen, of Diëm Klaassens (2004-2025) stelt die vraag op een mooie zomeravond. Niet veel later horen zijn vader Hans en zij het motorgeluid wegsterven. Het ‘blokje’ wordt een rondje Smilde. „Nou, hij wordt wel wat instabiel als je met 140 over een betonpad rijdt”, is de conclusie van zoonlief bij terugkomst. Achteraf lachen ze erom.

Diëm houdt van avontuur. Goede voorbereiding is daarbij niet per se noodzakelijk. Hij kan vandaag besluiten dat hij morgen naar Spanje vliegt vanwege zijn handel in scooteronderdelen, merkt Geerit-Jan uit Assen, met wie hij zijn scooterliefde en -handel deelt. Ze gaan samen.

Eenmaal in Spanje reizen de mannen naar Valencia en Sevilla en bezoeken ze een kennis van Diëm, met wie hij handelt. De Haler redt zich prima met het Spaans. Voor het Duits en Italiaans geldt hetzelfde; talen pikt hij razendsnel op.

Dagdromen

Op basisschool De Bosvlinder in Hooghalen valt al op dat hij intelligent is. Tegelijkertijd is hij erg dromerig, waardoor hij niet altijd alles meekrijgt. Buiten schooltijd speelt hij graag met zijn vriendjes Jip, Milan, Leon en Xander. Ze worden vrienden voor het leven.

Samen voetballen ze in de jeugd bij HH Combi, waar Diëm in de spits staat. Ook op het veld droomt hij soms weg, maar als hij er moet zijn, dan is hij er. Hij wordt niet voor niets een paar keer topscorer van het seizoen.

Hij is ook een gevoelige jongen. Zit er een naadje van zijn sok niet goed of zit hij in de klas op de tocht, dan kan hij geïrriteerd raken. Met geluiden of geuren die hem niet aanstaan is het niet anders. Een T-shirt dat met wasverzachter is gewassen, trekt hij gelijk weer uit.

Nadat hij de basisschool fluitend heeft doorlopen, valt het atheneum op het Dr. Nassau College, locatie Quintus in Assen hem tegen. Diëm moet opeens leren, maar weet niet goed hoe en dagdroomt vaak, waardoor hem veel ontgaat. Bovendien is hij vaak erg druk in zijn hoofd. Al snel blijkt dat hij ADD heeft.

Snelheid

Als zijn ouders op zijn 13de scheiden is dat wennen voor hem en zijn twee jaar jongere zus Romee. Gelukkig vindt hun moeder een huis iets verderop in het dorp. De kinderen verblijven vanaf dat moment om de week bij hun vader en moeder.

Diëm gaat verder op de havo, maar kan zich slecht concentreren en is moeilijk te motiveren. Hij stort zich liever op zijn scooter en de 125cc-motor die hij van zijn vader heeft gekregen en waarop hij in het weiland bij hun woonboerderij mag rijden. Daar heeft hij talent voor. Hij kan rijden op alles wat een motor heeft: van de heftruck bij het hoveniersbedrijf waar hij werkt tot motoren en scooters. De rustige Boermarkeweg waaraan hij bij zijn vader en Jeanet woont, is hij talloze keren – vaak op het achterwiel – op en neer gereden. Als hij met anderen gaat karten, wint hij.

Ondanks de liefde voor snelheid komt hij even goed heel vaak te laat. Als hij tegen zijn vrienden zegt dat hij om 21.00 uur komt, is hij er rond 23.00 uur. Geregeld zitten ze ’s avonds bij één van de jongens in Hooghalen in de schuur of blokhut of ze bezoeken een tent- of hardcore-feest. Diëm is een sociale jongen die gaandeweg een grote vriendengroep om zich heen verzamelt.

‘Achter Osnabrück’

Hij komt uiteindelijk zonder diploma van de havo. Veel liever is hij aan het werk. Geerit-Jan en hij besluiten beiden een eenmanszaak in de scooterhandel te beginnen. Avonden lang brengen de twee, al sleutelend, door in hun loods in Assen. Als ze weer eens naar het buitenland gaan voor de handel, weet Diëm – die nooit rijdt omdat hij geen rijbewijs heeft – de exacte bestemming meestal niet. „Ergens achter Osnabrück”, is het standaard antwoord als zijn vader ernaar vraagt.

Zijn zusje Romee plaagt hij geregeld, maar hij is ook van kleins af aan al gek op haar. Als ze 16 wordt kopen hij en hun vader als verrassing een schakelbrommer voor haar. Diëm poetst ieder onderdeeltje op, zodat hij eruitziet als nieuw.

Commercieel talent

Over meisjes praat Diëm thuis nauwelijks, maar hij heeft – zeker op vakanties in Zuid-Europa met het gezin of vrienden – wel oog voor vrouwelijk schoon. Vanwege zijn goede voorkomen en vlotte babbel maakt hij contact en hebben de vrienden vaak het nakijken.

Naast zijn scooterbedrijf gaat hij aan het werk bij de Postcodeloterij. Als hij langs de deuren gaat om nieuwe leden te werven, blijkt dat hem goed af te gaan. Hij kan mensen alles verkopen.

In september 2024 begint de dan 20-jarige Diëm met de mbo-deeltijdopleiding Retailmanagement: één dag per week school en vier dagen werken. Dat laatste doet hij in Marwijksoord, bij een bedrijf dat gespecialiseerd is in zonnepanelen en warmtepompen. Daar is hij helemaal op zijn plek en krijgt hij al snel meer verantwoordelijkheden. Vanwege zijn talenknobbel heeft hij veel contact met Duitse klanten. Als zijn baas merkt hoe creatief Diëm denkt, laat hij hem meedenken over allerlei bedrijfsplannen.

Diëm is trots op wat hij in korte tijd bereikt. Tegelijkertijd heeft hij vaak last van de drukte in zijn hoofd. Als zijn vader klaagt over de gasrekening als hij heel lang aan het douchen is, roept hij terug dat hij onder de koude douche staat. Hij vindt iceman Wim Hof interessant en zoekt de rust in zichzelf.

Laatste rit

Begin maart dit jaar is hij erg moe als hij met zijn vader, zusje en haar vriend gaat karten. De combinatie van overdag werken in Marwijksoord en de scooterhandel ernaast lijkt hem wat op te breken. Ook dreunt het techno-feestje van de zaterdagavond ervoor nog na. Diëm wint niet.

De nachten erna slaapt hij slecht. Woensdagochtend 5 maart maakt hij op zijn werk in Marwijksoord een verwarde indruk. En dan opeens is hij verdwenen. Zijn collega’s waarschuwen de politie. De hoop dat hij levend terugkomt, vervliegt na een paar dagen. De honderden mensen die meehelpen met zoeken, kunnen hem niet vinden.

Als zijn familie na een week van de politie hoort dat hij bij zwemplas ‘t Gasselterveld is gevonden, zijn al zijn vrienden bij hen. Alsof Diëm iedereen zelf heeft samengebracht. Vele vragen blijven onbeantwoord, maar z’n nabestaanden zijn ervan overtuigd dat het nooit zijn bedoeling is geweest dat het zo zou aflopen.

Dat hij ook na zijn dood te laat komt, zorgt ondanks alles voor hilariteit. Diëms lichaam wordt een uur later dan gepland vanuit Emmen thuisgebracht. De kist die is geregeld, blijkt niet lang genoeg voor zijn 1.95 meter lange lijf. Er moet eerst een vervangend exemplaar uit Groningen worden gehaald.

Honderden mensen komen afscheid nemen thuis aan de Boermarkeweg, waar ook de uitvaart plaatsvindt. Een afscheid met muziek, vuurwerk en scooters, heel veel scooters, die hem begeleiden naar crematorium De Boskamp. Diëms allerlaatste rit.

Bron: Dagblad van het Noorden, 29 juni 2025. Foto: Eigen foto